Reanimacja dziecka powyżej 1. roku życia

Znajomość zasad przeprowadzania reanimacji dzieci i niemowląt jest obowiązkiem każdego człowieka. Z tego materiału dowiesz się, jak przeprowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO) u dzieci powyżej 1. roku życia. Poznanie i przyswojenie tych zasad znacząco zwiększy szanse na uratowanie im życia w sytuacji zagrożenia. Panika, strach przed popełnieniem błędu podczas wykonywania akcji ratunkowej mogą zniechęcać do udzielania pomocy. Naszą intencją jest obalenie mitu, że reanimacja dziecka jest bardzo trudna – wystarczy kilka elementarnych zasad, które uporządkowaliśmy w niniejszym artykule.

Kiedy potrzebna jest reanimacja dziecka?

Na początku oceń, czy dziecko oddycha i ma wyczuwalne tętno. Popatrz, czy jego klatka piersiowa porusza się, zbliż twarz do jego ust. Obserwuj, czy skóra nie staje się blada lub sina. Puls dziecka bada się palcem wskazującym na tętnicy szyjnej. Sprawdź, czy maluch reaguje na polecenia oraz bodźce np. zawołaj go po imieniu, pogilgocz w stópkę. Zobacz, czy nie ma żadnych przedmiotów w jamie ustnej. Jeśli stwierdzisz, że serce pracuje i dziecko oddycha, ułóż je w pozycji bezpiecznej bocznej. Pozostań blisko do przyjazdu karetki. Jeśli natomiast nie udało się wyczuć tętna albo oddechu dziecka przez ok. 10 sekund, przejdź natychmiast do RKO.

Resuscytacja dziecka powyżej 1. roku życia – kompendium

Resuscytacja krążeniowo-oddechowa dzieci niewiele różni się od resuscytacji dorosłych – w obu przypadkach należy uciskać klatkę piersiową, tak żeby spowodować przepływ krwi przez serce oraz wykonywać oddechy ratownicze. Ich celem jest dostarczenie tlenu do organizmu poszkodowanego, w tym przede wszystkim do jego mózgu. Procedurę reanimacyjną zależy dopasować do wieku dziecka oraz sytuacji. Jak wygląda niesienie pomocy dzieciom powyżej 1 roku życia?

Ponieważ u dzieci najczęstszą przyczyną NZK jest problem z oddychaniem, a nie nagłym zatrzymaniem krążenia, dobrze jest rozpocząć resuscytację od oddechów ratowniczych. Po ułożeniu dziecka na plecach z odchyloną głową należy nabrać powietrza, a następnie szczelnie objąć swoimi ustami nos i/lub usta malucha. Powietrze należy wtłaczać powoli, przez około 1 sekundę i powtórzyć tę czynność 5 razy. Po 5 wdechach skontroluj stan dziecka, jednak nie dłużej niż 10 sekund. Jeśli oddech nie został przywrócony, przejdź do resuscytacji właściwej.

1. Połóż jedną dłoń, gdy dziecko jest małe lub obie dłonie jedna na drugiej, gdy dziecko jest starsze pośrodku klatki piersiowej, w dolnej połowie mostka.
2. Utrzymuj swoje ramię w pozycji wyprostowanej, nie uginaj łokcia.
3. Uciskaj intensywnie, dla dzieci powyżej 1. roku do głębokości ok. 4-5 cm. Można to robić non-stop lub naprzemiennie z oddechami.
4. Dla drugiej opcji, po 30 uciśnięciach, udrożnij drogi oddechowe. Zajrzyj do jamy ustnej i delikatnie usuń widoczne ciała obce.
5. Wykonaj 2 oddechy ratunkowe, obejmując usta i/lub nos dziecka swoimi ustami.
6. Wdmuchuj powietrze powoli, aby w ciągu 1 sekundy uzyskać uniesienie klatki piersiowej dziecka.
7. Obserwuj, jak klatka piersiowa opada i dopiero wówczas rozpocznij drugi wdech.
8. Naprzemiennie powtarzaj 30 uciśnięć i 2 oddechy.
9. Po około 2 minutach, czyli 5 cyklach samodzielnej resuscytacji, wezwij karetkę pogotowia
10. Jeśli obok jest obecna druga osoba, możesz zadzwonić po pomoc medyczną od razu po rozpoznaniu, że dziecko nie reaguje na bodźce.
11. Resuscytację dziecka przerwij, dopiero gdy zacznie ono oddychać, poruszy się lub zakaszle, po dotarciu pomocy medycznej lub gdy zacznie zagrażać Ci coś z zewnątrz albo opadniesz z sił.

Reanimacja dziecka – o czym warto pamiętać

U niemowląt należy bardzo delikatnie odchylać głowę do tyłu, tak aby nie uszkodzić kręgosłupa. Tempo uciśnięć powinno wynosić od 100 do 120 na minutę. W czasie uciskania klatki piersiowej pamiętaj, by robić to szybko i dość mocno. Zwracaj uwagę, by klatka piersiowa pomiędzy kolejnymi uciśnięciami całkowicie się rozprężyła. Nie odrywaj od niej ręki. W czasie całej akcji zachowaj spokój i dbaj o bezpieczeństwa własne oraz poszkodowanego.

Wiele osób paraliżuje strach przed podjęciem reanimacji dziecka, tymczasem procedura czynności ratowniczych jest niezwykle prosta, a korzyści z niej płynące mogą być na wagę zdrowia i życia.