Reanimacja niemowlęcia

Reanimacja maleńkiego dziecka stanowi poważne wyzwanie nawet dla profesjonalistów – wymaga ona nieco innej procedury oraz szczególnej uważności. Gdy w grę wchodzą emocje, trudno jest o racjonalne decyzje; nic więc dziwnego, że masz olbrzymie obawy. Jak sobie poradzić z cierpieniem niemowlęcia? Jak pokonać niepewność, stres oraz paraliżujący strach? Dziś poruszymy ten ważny dla rodziców, opiekunów oraz każdego dorosłego temat.

Kiedy reanimacja jest potrzebna?

Gdy jesteś świadkiem niebezpiecznego wypadku z udziałem malutkiego dziecka poniżej 1. roku życia, postaraj się jak najszybciej ocenić, czy nastąpiło nagłe zatrzymanie pracy układu oddechowo-krążeniowego. Przede wszystkim zbadaj, czy dziecko jest przytomne – klęknij obok i sprawdź jego reakcje na bodźce, np. dotknij, zawołaj jego imię lub pogilgocz w stópkę. Spróbuj nawiązać jakikolwiek kontakt.

Jeśli uzyskasz jakąkolwiek odpowiedź, pozostaw dziecko w pozycji, w jakiej je zastałeś po sprawdzeniu, czy jest ona dla niego bezpieczna. Oceń jego stan, np. prawidłowy oddech, kolor skóry na twarzy, napięcie mięśni i udziel pomocy doraźnej w przypadku np. krwawienia, a następnie wezwij pogotowie. Przez cały czas do przyjazdu wsparcia medycznego pozostawaj przy maluszku, nie zostawiaj go samego i obserwuj. Bądź wspierający i opanowany.

Jeśli dziecko nie reaguje, zawołaj głośno o pomoc. Gdy nikt Ci nie pomaga, rozpocznij uciśnięcia klatki piersiowej dwoma palcami (wskazującym i środkowym) ustawionymi w osi ciała niemowlęcia. Uciskaj na głębokość ok. 4 cm w tempie powyżej 100 na minutę. Jeśli zamierzasz prowadzić oddechy ratunkowe, procedura jest następująca:

• uciśnij klatkę piersiową 30 razy;
• udrożnij drogi oddechowe;
• wykonaj 2 oddechy ratunkowe, szczelnie obejmując swoimi ustami zarówno nos, jak i usta niemowlaka;
• wdmuchnij stopniowo tyle powietrza, aby w ciągu 1 sekundy unieść klatkę piersiową dziecka;
• wykonuj naprzemiennie 30 uciśnięć i 2 oddechy.

Po 2 minutach (5 cykli) samodzielnej resuscytacji wezwij karetkę pogotowia. W razie, gdy towarzyszy Ci druga osoba, pogotowie należy wezwać od razu przed podjęciem czynności RKO. Jeśli skupiasz się wyłącznie na uciskach, rób to bez przerwy, obserwując ruchy klatki piersiowej maluszka.

Udrożnianie dróg oddechowych

Bardzo często przyczyną wypadków u dzieci jest zakrztuszenie lub zadławienie, dlatego przed przystąpieniem do wykonywania oddechów ratowniczych, należy udrożnić drogi oddechowe. W tym celu umieść jedną rękę na czole na wysokości linii brwi, a palcami drugiej ręki złap bródkę i delikatnie odchyl główkę dziecka ku tyłowi. Następnie sprawdź, czy w ustach nie ma ciał obcych – trzeba je umiejętnie wysunąć zgiętym palcem, by nie popchnąć kawałka głębiej. W dalszej kolejności oceń oddech poprzez przyłożenia ucha i policzka do twarzy, jednak nie dłużej niż przez 10 sekund. W razie potrzeby przejdź do oddechów ratunkowych.

Reanimacja niemowlaka – istotne kwestie

Niezależnie od tego, komu udzielasz pomocy, nigdy nie zapominaj o własnym bezpieczeństwie. Jeśli coś mogłoby ci zagrozić (wybuch, porażenie prądem, pożar), nie podchodź, tylko wezwij pomoc.

Resuscytacja u dzieci i niemowląt to czynność ratująca życie – każda sekunda jest tutaj ważna, jednak równie istotne jest zachowanie zimnej krwi. W przypadku nieprzytomnego dziecka najgorszy jest brak reakcji oraz panika – maluch potrzebuje zdecydowanych i pewnych działań. Dzięki powyższemu uporządkowaniu zasad reanimacji niemowlęcia, w krytycznej sytuacji opanujesz nerwy i udzielisz dziecku skutecznej pomocy.